Waarom is het relevant of lab diamanten “mijnvrij” zijn of niet? Lees meer.
Dit jaar begint de Amerikaanse Federal Trade Commission (FTC) met de herziening van haar “Green Guides” (Groene Gidsen), die regels bevatten voor beweringen over milieumarketing.
Het Jewelers Vigilance Committee (JVC) vraagt de branche om suggesties voor de manier waarop de “Groene Gidsen” met sieraden moeten omgaan.
Hier is een relatief klein, maar irritant probleem waarvan ik hoop dat het overwogen wordt.
De FTC zou termen als “mijnvrij“, “gemaakt zonder mijnbouw” en “zonder mijnbouw” niet moeten toestaan, of op zijn minst strikte beperkingen moeten opleggen. Deze benamingen worden vaak gebruikt voor in een lab diamanten.
Van wat ik begrijp, beoordeelt de FTC claims en beschrijvingen op twee belangrijke criteria. Ten eerste moeten ze waar zijn. Uiteraard. Ten tweede moeten ze duidelijk de aard van het product communiceren.
Dus, bijvoorbeeld, de term “bovengrondse diamanten” kan technisch gezien juist zijn, maar de FTC advocaten zeggen dat het niet goed communiceert dat de diamant uit het lab komt. Sommige natuurlijke diamanten worden immers bovengronds gevonden.
Een omschrijving zoals “mijnvrij” voldoet wel aan het tweede criterium. Het communiceert duidelijk de labo oorsprong van de diamant. Het probleem is dat labo diamanten niet echt mijnvrij zijn.
“Mijnvrij” betekent dat er bij de productie van de lab diamanten geen sprake was van mijnbouw. Maar heel weinig producten in deze wereld zijn echt mijnvrij. De Macbook waarop ik dit typ is dat zeker niet. Mijnbouwmaterialen zullen ook nodig zijn om groene technologie te produceren. Hoe je ook over mijnbouw denkt – en het is een sector met veel slechte en goede kanten – we worden dagelijks omringd door de producten ervan. Zonder mijnbouw krijgen we niet veel gedaan.
Voor de productie van lab diamanten onder hoge druk en hoge temperatuur (HPHT) is grafiet nodig. Voor de productie van in het laboratorium geproduceerde diamanten met de chemische dampdepositiemethode (CVD) zijn zeer zuivere methaan en waterstof nodig. Het methaan is meestal afkomstig van de olie-, gas- en steenkoolwinning.
“Methaan komt voornamelijk uit de grond,” zegt David Hardy, oprichter van Bringdiamonds.com, een producent van lab diamanten. “Dat doet grafiet ook…. Zelfs de gebruikte apparatuur bevat metalen, en die komen ook niet uit de lucht.”
Ryan Shearman, medeoprichter en hoofd-alchemist van Aether Diamonds, dat koolstofdioxide uit de lucht omzet in methaan om lab diamanten te vervaardigen, beweert dat “er geen echte manier is om methaan op verantwoorde wijze te verkrijgen. Het is ofwel afkomstig van ruwe olieproductie of van fracking.”
Hij zegt dat er nieuwe manieren beginnen te ontstaan om methaan te genereren, waaronder uit biogene bronnen (d.w.z. boerderijdieren), maar dat er momenteel geen gevestigde toeleveringsketens voor zijn.
Wanneer men de vele pagina’s informatie over in lab diamanten online bekijkt, komen deze kwesties zelden aan bod. Pandora is een van de weinige bedrijven die ze vermeldt in haar duurzaamheidsverslag over lab-grown diamanten:
Bij de verwerving van grondstoffen zijn de potentiële sociale en milieueffecten van in laboratoria geproduceerde diamanten verbonden met de winning van grondstoffen zoals aardgas en/of steenkool voor de productie van zeer zuiver methaan en waterstof. De winning van aardgas en steenkool kan gepaard gaan met aanzienlijke inherente sociale en milieueffecten.
Aangenomen wordt dat zeer zuiver methaan wordt geproduceerd uit vloeibaar aardgas (LNG), en daarom begint de aankoop van grondstoffen met de winning van aardgas.
In Europa wordt waterstof gewoonlijk geproduceerd uit aardgas via methaanreforming met stoom, terwijl het in China, het grootste waterstofproducerende land ter wereld, hoofdzakelijk wordt geproduceerd via steenkoolvergassing met gebruikmaking van steenkool.
Worden grote hoeveelheden van deze materialen gebruikt? De producenten zeggen van niet.
“Het gaat om zeer kleine hoeveelheden en ze zijn in sommige opzichten veel minder belangrijk dan de gebruikte elektrische bron,” zegt Hardy.
In het rapport over Pandora – dat overigens door het bedrijf werd gesponsord – staat dat de uitstoot die nodig is om deze materialen te verkrijgen “niet volledig kan worden geëlimineerd, maar kan worden gecompenseerd door investeringen in hoogwaardige koolstofcompensatiesystemen“. Het zegt ook “dat de risico’s toe te schrijven aan de in het laboratorium geproduceerde diamanten van het CVD-proces potentieel minimaal zijn, aangezien het aandeel van de industrie in het totale geproduceerde aardgas (ten aanzien van zeer zuiver methaan en waterstof) te verwaarlozen is.”
Ik wil niet meedoen aan het vermoeiende lab-versus-natuurlijke eco-debat. Het is niet duidelijk hoeveel van deze materialen wordt gebruikt, aangezien de meeste producenten geheimhouding betrachten over hun technologie en bijna nooit harde cijfers geven. Dit gaat over terminologie.
Ongeacht de specifieke hoeveelheid, worden mijnbouwmaterialen gebruikt bij de creatie van zowat alle lab diamanten. Zeggen dat die stenen “mijnvrij” zijn, of dat er “geen mijnbouw” aan te pas komt, is gewoon niet waar. Er zijn misschien een paar uitzonderingen, maar als de mijnbouw morgen zou verdwijnen, zou dat ook gelden voor in het laboratorium gekweekte diamanten. Maar zelfs gerespecteerde bladen als Popular Science beweren dat in het laboratorium geproduceerde diamanten “helemaal niet worden gemijnd“.
Men kan gemakkelijk alternatieve bewoordingen bedenken die net zo duidelijk maar veel waarheidsgetrouwer zijn, zoals in het laboratorium ontwikkelde diamanten “niet gemijnd” noemen of specificeren dat er “geen diamantmijnbouw” is in plaats van “geen mijnbouw” in het algemeen. Maar het gaat om meer dan een taalkundige aanpassing.
Lab diamant producenten weten hoe hun producten worden gemaakt. Ze weten dat ze methaan gebruiken en waar dat vandaan komt, ook al weten de meeste van hun klanten dat niet. Toch beweren sommigen nog steeds dat hun product “mijnvrij” is of zonder mijnbouw is gemaakt.
Dit gaat over meer dan een slechte woordkeuze. Dit gaat over terminologie die mogelijk misleidend is. Daarom mag het niet worden toegestaan.
“Ik betwijfel of veel dingen als mijnvrij kunnen worden geclassificeerd,” zegt Hardy. “Er is geen mirakel.“
