Afbeelding: Jason & Lindsay van Ada Diamonds over laboratoriumdiamanten – adadiamonds.com

Beeld je twee ronde briljant geslepen diamanten in die naast elkaar staan. Elk is 1 ct. groot, F kleur, VS2 helderheid. De ene is een natuurlijke, gedolven diamant en de andere is afkomstig uit een partij laboratoriumdiamanten.

De meeste detailhandelaren hebben geleerd dat de diamanten, afgezien van hun verschillende oorsprong, chemisch, optisch en fysiek identiek zijn, en dat is de boodschap die ze aan de consument hebben overgebracht.

Jarenlang heeft de handel deze boodschap herhaald: dat laboratorium- en natuurlijke diamanten niet van elkaar te onderscheiden zijn“, zegt Lindsay Reinsmith, chief operating officer en directeur verkoop bij Ada Diamonds, een direct-to-consumer diamantmerk uit San Francisco.

We zien zo veel meer reductieve claims dat dit een niet te onderscheiden product is maar dat is niet het geval,” voegt Jason Payne toe, Reinsmith’s echtgenoot en CEO van Ada Diamonds.

De potentiële structurele en kristalverschillen tussen laboratoriumgegroeide en natuurlijke diamanten, en tussen laboratoriumgegroeide diamanten in het algemeen, gaan veel verder dan de 4C’s (slijpsel, kleur, helderheid en karaatgrootte), en kunnen vaak met het blote oog worden gezien. Dat was de kern van een presentatie van een uur die Reinsmith en Payne op 1 maart gaven in het GIA-hoofdkwartier in Carlsbad, Californië, als onderdeel van de maandelijkse gastsprekersreeks van het instituut.

Ik kijk de hele dag naar labdiamanten,” vertelt Reinsmith. “Het jaar 2019 was een groot keerpunt. We begonnen veel meer materiaal te zien. We vroegen om stenen te inspecteren voor onze inventaris en we begonnen een lore meer varianten te zien die verder gingen dan de 4C’s in ons kantoor. En we begonnen gesprekken te voeren met lab producenten.

Veel van wat Reinsmith en Payne begonnen te zien waren laboratoriumdiamanten geproduceerd via chemische dampdepositie (CVD) die bruin of grijs gekleurd waren, of tekenen vertoonden van spanning en streepvorming, waardoor de stenen er respectievelijk streperig en wazig uitzagen.

laboratoriumdiamanten graden van spanning

Laboratoriumdiamanten: graden van spanning – Afbeelding: Ada Diamonds

Bij diamanten die met persen onder hoge druk en hoge temperatuur (HPHT) zijn geproduceerd, waren enkele van de tekenen van slechte kwaliteit die Reinsmith en Payne opmerkten, stenen met een blauwe of grijze tint en stenen die fosforescentie vertoonden.

Het echtpaar verklaarde deze kristalafwijkingen als bewuste bijproducten van groeiprocessen die bedoeld waren om het product sneller op de markt te brengen ten koste van de kwaliteit.

In het begin streefden producenten van laboratoriumdiamanten ernaar superzuivere kristallen te maken die konden wedijveren met de beste natuurlijke diamanten“, zei Reinsmith tijdens de presentatie. ” Vervolgens explodeerde de belangstelling in de afgelopen jaren. Aspirant-spelers betraden de markt, velen met behulp van minderwaardige technologie. Een groot aantal had niets te zoeken in het produceren van labdiamanten.”

Het probleem werd nog verergerd tijdens Covid,” voegde ze eraan toe. “De diamantmijnbouw bleef langer dicht dan de lab-diamantproductie. Snijders hadden ruw nodig om te versnijden en dit heeft een markt gestimuleerd die aanzet tot zo veel en zo snel mogelijk produceren tegen zo laag mogelijke kosten.”

Toen producenten over de hele wereld hun labproductie wilden verhogen, maar niet over de financiële middelen beschikten om hun kapitaalinvesteringen te verhogen, begonnen ze shortcuts te nemen, aldus Reinsmith.

Je versnelt je groeicyclus, je gebruikt en hergebruikt goedkope materialen, je introduceert maskerende materialen,” zei ze “Lab stenen werden sneller en goedkoper om te produceren, maar niet beter.

Payne maakte duidelijk dat het probleem van lab productie vaak begint bij de kiem. “Er bestaat niet zoiets als een perfecte kiem,” zei hij. “Kiemkwaliteit bepaalt de diamantkwaliteit. Hoe meer fouten, hoe waziger de diamanten.

Kiemen verslechteren bij elk gebruik,” voegde hij eraan toe. “Dus elke keer dat je een kiem gebruikt en je CVD-reactor start en stopt, gaat de kwaliteit van deze kiem achteruit. Je recycleert ze en ze worden slechter van kwaliteit. De uitdaging voor CVD-producenten is om kiemen van goede kwaliteit aan te schaffen.

Het resultaat van deze marktdynamiek is tweeledig: ten eerste is er een overvloed aan uit het laboratorium afkomstige productie, vooral in het 2 tot 3 ct. bereik. En twee: de markt valt uiteen in twee segmenten, één bevolkt door luxeproducenten die de tijd nemen om hun diamanten te laten ontwikkelen en daarvoor een premie vragen, en budgetproducenten die voorrang geven aan snelle, goedkope producten.

Reinsmith en Payne zeiden dat ze een grotere consolidatie van de industrie verwachten, als lab productenen van slechte kwaliteit hun activiteiten staken, en, in het ergste geval, een crisis in het consumentenvertrouwen die de hele handel in in lab geproduceerde diamanten kan ontwrichten.

We zijn het aan het publiek verplicht om meer transparantie te hebben over laboratorium-diamanten,” zei Reinsmith. “We moeten niet langer verwijzen naar hen als identiek, met verschillen die alleen zichtbaar zijn met speciale gereedschappen. Als u een onafhankelijke juwelier bent die onlangs begonnen is met de verkoop van lab-grown diamanten, heeft u waarschijnlijk uw bedrijf gebouwd op reputatie. U bent het aan uw klanten verplicht om u te laten voorlichten over wat de kwaliteitskenmerken zijn naast de 4C’s.

En lieg niet, want de diamanten spreken voor zichzelf,” voegde ze eraan toe.

“Kwaliteit is nooit een toeval. Het is altijd het resultaat van verstandige inspanningen.”

Sylvain Goldberg

sylvain goldberg