Veel traditionele diamantfabrikanten willen de hand leggen op synthetisch ruw materiaal, maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, is een constante aanvoer moeilijk te verkrijgen.

Ze geven het misschien niet toe, maar bijna elke grote Indiase diamantproducent heeft geprobeerd in laboratoria geproduceerde goederen te produceren, te slijpen of te verhandelen. Vaak hebben zij aparte entiteiten opgericht die zich met deze categorie bezighouden en de afgelopen twee tot drie jaar zijn zij op de markt gekomen op zoek naar betere marges.

Dit lijkt een goede strategie te zijn gebleken. Volgens een recent rapport van Bain & Company, getiteld “The Global Diamond Industry 2020-21“, rapporteren ondernemingen nog steeds betere winsten op labgegroeide dan op gedolven stenen – ook al zijn de marges voor labgegroeide stenen vorig jaar zowel op het middenniveau als op het detailhandelsniveau gedaald.

Toch is er een obstakel dat het werken in de synthetische sector moeilijk maakt: de moeilijkheid om een consistente aanvoer van synthetisch ruw materiaal  te verkrijgen.

Ruw in laboratorium geproduceerde stenen is op dit moment het meest uitdagend om te krijgen,” zegt Marty Hurwitz, CEO van MVI Marketing, die verschillende bedrijven adviseert over hoe ze in de sector kunnen stappen.

Veel gevestigde fabrikanten, vooral zichthouders van De Beers en contractklanten van Alrosa, zijn gewend om regelmatig grote hoeveelheden ruw te kopen. Dit stelt hen in staat om klanten geslepen goederen aan te bieden via vaste leveringsprogramma’s. Maar “om [deze] programma’s te kunnen verwezenlijken, heb je schaalbare hoeveelheden ruw nodig, en je hebt een consistente aanvoer nodig, herhaalbare aanvoer van dezelfde kwaliteiten,” legt Hurwitz uit. “En er zijn maar weinig lab producenten die bekwaam genoeg zijn om dat te leveren.

Hersenen nodig

Hurwitz verwerpt het “gangbare misverstand” dat producenten van in laboratoria gekweekte diamanten gewoon en masse kunnen produceren wat ze maar willen. Alleen de marktleiders – zoals het in Maryland gevestigde WD Lab Grown Diamonds, waarvan Hurwitz lid is van de raad van bestuur, en het Israëlische Lusix – kunnen dit doen met resultaten van hoge kwaliteit, verzekert hij.

Er is een echt tekort aan menselijke wetenschappers die ervaring hebben met het kweken van diamanten,” legt de directeur uit. “Er is genoeg kapitaal om machines op te zetten. Maar er is een tekort aan menselijke intellectuele vermogens.

Toch is consistentie mogelijk als de productieruns van synthetisch ruw materiaal groot genoeg zijn,” zegt Naman Parikh, oprichter en eigenaar van de in New York gevestigde kweker Fenix Diamonds, die synthetisch geslepen diamant levert. Parikh is van dezelfde familie die eigenaar is van de in India gevestigde zichthouder Mahendra Brothers, hoewel de twee bedrijven juridisch gescheiden zijn.

Als je kijkt naar de output van één machine, vijf machines, tien machines, krijg je misschien een wisselend resultaat,” verklaart hij. “Maar als je een veel grotere hoeveelheid laat produceren… dan begin je trends en patronen te zien. De ene maand krijg je misschien meer stenen van 7 karaat dan de andere maand, maar meestal blijft het binnen het bereik. De ruw afmetingen zijn vrij gelijkaardig over een grote productie.

De productie vindt om de paar weken plaats. Dat gezegd hebbende, zijn er momenteel niet genoeg goederen voor producenten om periodieke handelssessies te houden zoals de contractverkopen die plaatsvinden in de natuurlijke bedrijfstak.

De meeste topproducenten hebben voor de rest van dit jaar uitverkocht en nemen nu al orders voor 2022 aan,” wijst Hurwitz. “Niemand presenteert elke zes weken een consistente productie aan een groep klanten.

Prijsstelling: Een complex beeld

Deze inkoopmoeilijkheden hebben de vraag naar synthetisch ruw materiaal doen stijgen, wat de prijzen heeft ondersteund, vervolgt Hurwitz.

De prijsstelling is een controversieel onderwerp op de markt voor labgegroeide stenen. Volgens het Bain-rapport was een geslepen synthetische steen van 1 karaat, G-kleur, VS-zuiverheid eind 2020 80% goedkoper bij de groothandel dan een gelijkwaardige natuurlijke diamant. Ter vergelijking: eind 2017 bedroeg de korting 45%, aldus het rapport.

De situatie is echter complexer dan dat, betoogt Hurwitz. De prijsdalingen betreffen de goederen van lagere kwaliteit, waarvan de meeste afkomstig zijn van in India gevestigde producenten die ze vervaardigen met behulp van chemische dampdepositie (CVD), zegt hij. Veel van dit materiaal komt bruinig uit de reactor en moet na de productie worden behandeld.

Grotere producten en producten van hogere kwaliteit – en producten die geen nabehandeling behoeven – hebben daarentegen hun prijsniveau gehandhaafd, aldus Hurwitz.

Om grotere maten te verkrijgen die, laten we zeggen, 2-karaat-en-boven geslepen opleveren, moet je echt goed zijn in de wetenschap en echt goede wetenschappers hebben, want hoe langer je doorgroeit, hoe meer dingen er mis kunnen gaan,” benadrukt Hurwitz. Veel bedrijven stoppen het groeiproces voortijdig om deze problemen te voorkomen, en verbeteren de kleur dan in een later stadium. “Dat is het grootste deel van het product dat uit India komt. En de meeste daarvan zijn 1-karaats geslepen goederen met G, H, I kleur. Dat is een zeer levensvatbaar product op de commerciële markten, en dat is wat zwaar verdisconteerd is.

De juiste goederen

De realiteit van de synthetische industrie heeft sommige van de traditionele fabrikanten teleurgesteld, zegt Ben Hakman, een consultant op het gebied van lab-grown diamanten bij het in New York gevestigde Diamond DNA Solutions. Natuurlijke diamantslijpers zijn op de markt gekomen omdat hun klanten de goederen wilden, “maar ze begrijpen de lab-grown business niet,” beweert hij.

Velen probeerden de opbrengst te maximaliseren – zoals ze doen in natuurlijke – door smaragd, radiant, Asscher en princess slijpvormen te produceren in geslepen maten boven 3 karaat,” legt Hakman uit, maar de meeste consumentenvraag is voor stenen van 1 tot 2,99 karaat in alle vormen. “En het niet kennen van de markt is wat de prijzen doet dalen, omdat… iedereen de verkeerde voorraad heeft.

Er zijn een paar manieren om synthetisch ruw materiaal te kopen. Een daarvan is het van tevoren aanmelden voor levering, volgens Hakman. De klanten geven de CVD-kwekers de afmetingen die ze nodig hebben, omdat de producenten de diamantzaden kunnen ontwerpen om het resultaat te helpen bepalen. Wegens de grote vraag zullen de kopers ook deposito’s storten, voegt hij eraan toe. Een andere optie is het leasen van een of meer reactoren en het verwerven van de rechten op alle goederen die eruit komen, hoewel de machines zelf bij de eigenaars blijven.

Grotere toekomst

De markt voor ruwe CVD-producten is nog steeds klein. De meeste producenten hebben voldoende vraag om geen ruwe diamant te verkopen, zegt Parikh; in plaats daarvan verwerken ze alles en verkopen ze het geslepen materiaal, waarbij ze de productie meestal uitbesteden aan specialisten in India, zoals Fenix doet. Een groot deel van het ruwe materiaal wordt ook in India geproduceerd, hoewel sommige goederen via Hong Kong uit reactoren in China komen.

CVD synthetische stenen zijn eenvoudiger en sneller te slijpen dan natuurlijke stenen, voegt Parikh eraan toe, en hebben een lager risico op schade. “Je hoeft je nooit zorgen te maken over verschillende vormen of modellen in de ruwe stenen. De ruwe CVD-stenen zijn allemaal kubisch van vorm. Niet alleen dat, het is allemaal type IIa, de hoogste kwaliteit van materiaal, en dus is er veel minder spanning in vergelijking met gedolven diamanten.

Ruwe diamanten die via het hogedruk-hoge-temperatuurproces (HPHT) zijn verkregen, hebben intussen een grotere markt. De meeste daarvan zijn afkomstig van producenten in China die het materiaal aan slijpers leveren, aldus marktdeelnemers.

In de toekomst, wanneer de CVD-productie blijft toenemen, zal de verkoop van ruwe producten zich volgens mij beginnen te ontwikkelen en een veel grotere component worden van de totale activiteit“, voorspelt Parikh. “Het is vandaag net een baby en iedereen begint nog maar net de verschillende kanalen en mogelijkheden te verkennen. Er is geen marktstandaard. Het is niet zoals wanneer je een De Beers-doos van 5 tot 10 karaat ziet en je weet wat je kunt verwachten in termen van de kwaliteit en de prijs. Zoiets is er nog niet in het labsegment.